Kiedy rozpocząć socjalizację psa?

Socjalizacja, to najważniejszy okres w życiu psa.

Zaczyna się w chwili gdy otwierają się oczy czyli po około dwóch tygodniach, kiedy otwierają się uszy czyli po około trzech tygodniach życia szczeniaka.

Jednak zmysły węchu i dotyku u psa funkcjonują już od chwili narodzin.

Socjalizacja szczeniaka powinna być przemyślana i zaplanowana, gdyż dzięki temu możemy maluchowi zaoszczędzić wielu niepotrzebnych stresów. Socjalizacja powinna być też intensywna i powtarzalna.

Szczeniak do naszego domu zwykle trafia w wieku około 8 – 10 tygodnia życia, czyli okres tzw. socjalizacji pierwotnej ma już za sobą. Aby kontynuować, to co zostało rozpoczęte w hodowli przez psią mamę, rodzeństwo i opiekunów, nam zostaje czas do ukończenia 12 tygodnia życia.

Wszystko co do tego czasu pies pozytywnego pozna, to w przyszłości będzie pozytywnie się kojarzyć.

Dlaczego do 12 tygodnia? – bo do 12 tygodnia życia u szczeniaka jest okres dobrej socjalizacji. Później następuje tzw. moment krytyczny, czyli okres wzmożonej wrażliwości na negatywne bodźce.

Jeśli po upływie 12 tygodnia narazimy malucha na zbyt duży stres, może to bardzo niekorzystnie wpłynąć na jego psychikę i zachowanie w dalszym życiu.

Po upływie 3 miesięcy życia u szczeniaka nasila się uczucie lęku i nieufności do wszystkiego co nowe i dlatego czas socjalizacji jest tak bardzo ważny.

Dlaczego ważne jest by dobrze przemyśleć i zaplanować socjalizację?

Bardzo dużym błędem socjalizacji będzie zabieranie tak młodego psiaka np. na spacer wzdłuż ruchliwej i głośnej ulicy, na zakupy i zostawianie go przed sklepem czy na spacer do psiego parku.

W przykładowo wymienionych sytuacjach na „głowę” tego młodziutkiego psa spadnie zbyt wiele bodźców: hałas, obcy ludzie, poczucie opuszczenia, nierzadko natarczywe psy, których nasz pupil może się przestraszyć zamiast się z nimi bawić. To wszystko bardzo źle wpłynie na psychikę naszego podopiecznego. A tego przecież nie chcemy, dlatego musimy poświęcić czas, czasem dużo czasu.

Jeśli chcemy mieć szczęśliwego i zrównoważonego psa, poświęćmy mu czas tak jak małemu dziecku. Psiaka socjalizujmy powoli ale systematycznie, socjalizujmy go delikatnie. Nie wprowadzamy go do psiego parku na tzw. „głęboką wodę” bo przecież musi się przyzwyczaić…itp.

Powoli i drobnymi kroczkami osiągniemy dużo lepsze efekty socjalizacji naszego psa, a przy tym zdobędziemy zaufanie i zbudujemy więź z naszym psem.

A jakie są skutki braku socjalizacji?

Niestety są też psy, które nie miały socjalizacji pierwotnej, które przez wiele miesięcy siedziały w kojcach, które były izolowane od warunków zewnętrznych, nie znały innych ludzi, innych psów, nie wiedziały co to zabawa.

Takim psom jest trudno, u nich pojawia się reakcja unikania.

One będą odczuwać strach praktycznie przed wszystkim, przed ludźmi, przed zwierzętami, przed samochodami.

U takich niesocjalizowanych psów panika często miesza się z agresją.

Takie psy mają tendencję do reagowania w sposób "albo wszystko albo nic".

U takich psów bardzo często występują reakcje stresowe.

Pamiętaj, to jaki będzie Twój Pies, zależy od Ciebie.